Zabytki, które odkrywają archeolodzy z Instytut Archeologii i Etnologii PAN przed analizą i przekazaniem do muzeów, gdzie możecie je oglądać, muszą przejść przez proces konserwacji. Gdy jest on dobrze wykonany, można podczas niego odkryć wiele ciekawostek 🧐 Tak też stało się z toporem odkrytym przez doktora Bartłomieja Szmoniewskiego, który proces konserwacji przeszedł w Pracownia Konserwacji Zabytków Dragon

Chwalimy się 😎 🏺 💪

Dwie nowe publikacje archeologów egejskich z IAE PAN ukazały się w prestiżowych czasopismach 22 marca. Dr Chistopher Hale, stypendysta w programie PASIFIC - Postdoctoral Fellowships, opublikował artykuł "Gray Minyan in the Middle: Reconsidering Central Greek and Cycladic Middle Bronze Age Synchronisms" (link: https://muse.jhu.edu/article/884937 ) w czasopiśmie Hesperia, natomiast dr hab. Bartłomiej Lis, razem z H. Mommsenem, J.H. Sterbą oraz T. Van Damme, zamieścił w czasopiśmie Archaeometry artykuł "Regional and interregional networks of ancient Eleon during the early 12th century BCE as seen from the petrographic and neutron activation analyses of pottery".
(link: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/arcm.12864 )

W swoim artykule Christopher Hale wykorzystuje sekwencję rozwoju ceramiki szarominijskiej (ang. Grey Minyan) rozpoznaną na stanowiskach centralnej Grecji by zaproponować nowe datowanie ponownego zasiedlenia jednego z najważniejszych stanowisk epoki brązu na Cykladach - Ayia Irini na wyspie Kea. Nowa propozycja ma zasadnicze znaczenie dla rozumienia roli Ayia Irini i wyspy Kea w środkowej epoce brązu, jak również szerszego problemu interakcji w basenie morza Egejskiego. Jest to już drugi artykuł Dr Hale'a w czasopiśmie Hesperia.

Bartłomiej Lis wraz ze współpracownikami z Bonn, Wiednia i Victorii prezentuje rezultaty analiz chemicznych i petrograficznych ceramiki z XII wieku p.n.e. ze stanowiska Eleon w Beocji. Wyniki pozwalają zrozumieć sieć powiązań tego stanowiska w ramach regionu i poza nim, dzięki której mieszkańcy Eleon zaopatrywali się w ceramikę. Warsztaty położone na środkowej Eubei oraz w Beocji pokrywały większość zapotrzebowania. Mniej licznie są importy ze wschodniej Attyki, natomiast pojedyncze naczynia trafiały do Eleon z miejsc bardziej odległych - wysp Cykladzkich, Krety czy Macedonii.