Dr inż. Zdzisław Hensel

Laboratorium Bio- i Archeometrii IAE PAN

 

laboratorium.iae.pan@neostrada.pl

 

Zainteresowania badawcze:

Badania materiałoznawcze przedmiotów zabytkowych wykonanych z metali kolorowych i żelaza.

 

Artykuły w czasopismach:

Hensel Z. (1996). Elementy rzędów końskich z cmentarzyska w Tumianach, woj. Olsztyńskie, w świetle badań składu chemicznego. Archeologia Polski, 41(1-2), 131-138.

Dąbrowski J., Hensel Z. (2005). Metallgiesserei in der alteren Bronzeit in Polen, Praehistorische Zeitschrift, 80(1), 5-20.

Józefowska A., Gediga B., Hensel Z. (2018). Zespół mieczy z ciałopalnego cmentarzyska ludności „kultury łużyckiej” w Domasławiu, pow. Wrocław. Przegląd Archeologiczny, 66, 137-175.

 

Rozdziały w monografiach zbiorowych:

Hensel Z. (2013). Analizy metaloznawcze monet i biżuterii z Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. W: A. Tabaka, A. M. Wyrwa (red.), Monety i biżuteria z Ostrowa Lednickiego i okolicy (143-172). Lednica: Biblioteka Studiów Lednickich Fontes 5.

Hensel Z. (2016). Badania materiałoznawcze wybranych znalezisk z cmentarzyska w Bodzi. W:A. Buko (red.), Bodzia, Elitarny cmentarz z początków państwa polskiego (305-317). Warszawa: Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk.

Hensel Z. (2019). Omówienie wyników badań analizy składu chemicznego zabytków ze stanowiska 3 w Puławach-Włostowicach. W: B. Niezabitowska-Wiśniewska (red.), Puławy-Włostowice Wielokulturowe stanowisko z zachodniej Lubelszczyzny (588-599). Lublin

 

Wybrane ukończone projekty:

Hensel Z., Chróst L., Szmoniewski B. (2011), Opracowanie i weryfikacja metody datowania początków, rozwoju i natężenia hutnictwa ołowiu i kupelacji srebra z wykorzystaniem metody pomiarów depozycji zanieczyszczeń w torfowiskach obszarów kruszconośnych Polski południowej.

Wykonane w ramach projektu badania zanieczyszczeń torfu w ośmiu przypadkach wykazały początek istotnego statystycznie zanieczyszczenia ołowiem w warstwach torfu tworzących się około 830 r.n.e. przemiennie z zanieczyszczeniami rud żelaza. Zanieczyszczenia makro stanowiły głównie rudy żelaza, a frakcja ilasta osadzona w dalszej części torfowiska była silnie zanieczyszczona ołowiem.

Datowanie przypadające na ok. 830 r n.e na analizowanym obszarze koresponduje z fazą plemienną okresu wczesnego średniowiecza, której chronologia zamyka się między 2 poł. VII a 2 połową X wieku (Parczewski 1991). Dorzecze górnej Wisły w tym czasie było objęte osadnictwem odnoszonym w literaturze do plemienia Wiślan (Widajewicz 1947).